

2. Digitalis dermatitis (ziekte van Mortellaro, Italiaanse stinkpoot)
Digitalis dermatitis komt op een groot aantal melkveebedrijven voor; de aandoening is niet alleen uiterst besmettelijk, maar ook slecht te bestrijden. Verschillende soorten bacteriën tasten de huid in het gebied tussen de tenen aan, die wordt gekenmerkt door rode, onbehaarde en bijzonder pijnlijke wonden. Vanwege hun verschijningsvorm worden deze wonden vaak wel aangeduid als "aardbeiachtig". De wonden worden het meest aangetroffen aan de achterkant van de voet, in de ruimte tussen de twee hielen. Het is heel specifiek voor een Italiaanse stinkpootinfectie dat de wonden als het ware inactief worden; daarna genezen ze, of worden ze opnieuw geactiveerd. De wonden zijn erg pijnlijk; de dieren houden het aangetaste been op de grond en/of zijn in ernstige mate kreupel.


3. Tussenteenflegmoon (slakkepoot, haarworm)
Vanwege wonden of verzwakking van de huid in het gebied tussen de tenen kunnen bacteriën binnendringen en het onderhuidse weefsel infecteren. Geïnfecteerde dieren zijn plotseling in ernstige mate kreupel. Boven het tussenklauwgedeelte is een duidelijke zwelling zichtbaar; deze kan doorlopen tot boven de kogel. Bovendien hebben de aangetaste dieren koorts.


4. Zoolzweren
Er vormt zich een zoolzweer als de (leder)huid onder het zoolhoorn beschadigd raakt en afsterft. Daardoor wordt er in dit gebied in het geheel geen hoorn gevormd; er ontstaat dus een "gat" in de hoornzoom. Het onderliggende vetweefsel puilt via dit gat naar buiten en levert dan de specifieke aanblik van een zoolzweer op. Via de zoolzweer kunnen bacteriën doordringen tot het onderliggende weefsel, en pezen en zenuwen aantasten als de ontsteking zich doorzet tot de kogel.
Een zoolzweer komt het meest voor bij de buitenste klauw van de achtervoeten, precies voor de hiel. Vanwege de aanhechting van de buigpees aan het hoefbeen (scharnierpunt) wordt hier de grootste druk uitgeoefend op het onderliggende weefsel. Zoals eerder genoemd, houden zoolzweren vaak verband met de aanwezigheid van interdigitalis dermatitis. Vanwege de afwijkende en buitensporige vorming van hoorn wordt dit specifieke gebied overbelast, wat resulteert in afsterven van de onderliggende huid en zweervorming op de zool.

5. Bevangenheid
Bevangenheid is een aandoening van de lederhuid in de voet; deze raakt ontstoken en de bloedcirculatie in de voet wordt verstoord. De precieze oorzaken zijn nog niet bekend, maar er bestaan duidelijke indicaties dat voeding, huisvesting en voerstrategie een rol spelen in het ontstaan. Bevangenheid komt het meest voor tijdens perioden van stress of veranderingen in het voedingspatroon, bijvoorbeeld in de overgangsperiode.
Als gevolg van bevangenheid ontstaat er een abnormale hoornvorming; het hoorn zelf is niet zo dicht en sterk als normaal hoorn. Meestal wordt dit pas later ontdekt aan de hand van de horizontale ringen op de hoornzoom, een "ingedeukte" hoef, geelrode verkleuring van het zoolhoorn, dubbele zolen en afwijkingen in de witte lijn. Om die reden is hoefbekapping tussen 80 en 100 dagen na het afkalven van belang; dan krijgt u immers extra informatie over de overgangsperiode.

6. Afwijkingen in de witte lijn
De witte lijn van de klauw is de plek waar het door de zool gevormde hoorn zich aansluit bij het hoorn dat wordt gevormd door de kroonrand. Vanwege het samenkomen van deze twee types hoorn is de witte lijn zwakker dan andere delen van de klauw. Bovendien kan bevangenheid de kracht van de witte lijn aantasten.
Afwijkingen ontstaan als vreemde voorwerpen (steentjes, kleine stukjes staal of hout, etc.) binnendringen in de witte lijn. Als dergelijke indringers (en vuil) doordringen tot de lederhuid, veroorzaken ze een infectie van die huid met abcesvorming als gevolg. Dat is uitermate pijnlijk en leidt vaak tot plotselinge en extreme kreupelheid. Abcessen die niet in een vroeg stadium worden ontdekt, kunnen zich een weg naar boven banen en helemaal doorlopen tot de kroonrand.

7. Tyloma (woekering in tussenklauwgebied)
Tyloma is een woekering van weefsel in het tussenklauwgebied als gevolg van chronische huidirritatie. Deze huidirritatie is al dan niet besmettelijk. Behandeling bestaat uit het wegnemen van de oorzaak van de irritatie; in extreme gevallen wordt tyloma operatief verwijderd.

Verantwoording van beeldmateriaal: Vetvice, PTC+, Gezondheidsdienst voor Dieren